Columns

Studio sport bestaat inmiddels ruim 50 jaar. Via het internet konden mensen hun top 10 met sportfragmenten samenstellen. In dit artikel niet zozeer een top 10, maar zoom ik in op een aantal sporten die ik volg of heb gevolgd, met vooral de vraag; wat raakte mij?

Tijdens een bergetappe van een tour de France kwam de jonge wielrenner Casartelli ten val. Hij overleed aan zijn verwondingen. De koers ging door. In het peloton vernamen de renners van het drama, hun ontzetting was enorm. Ook de commentatoren leefden intens mee, wat een drama. Daags erna werd een stille etappe gereden. Niet alleen maar sportvreugde dus.. In de ploeg van Casartelli reed ook Lance Armstrong. Daags na de stille etappe won Armstrong de etappe. Hij droeg zijn winst op aan zijn overleden ploegmaat.

 

Destijds, toen het item van Mijn studio sport speelde, schreef ik over Lance Armstrong het volgende: "Lance Armstrong is een bijzonder man. Hij kreeg de ziekte kanker en zag de dood voor ogen. Hij genas en kwam als renner terug. Dankzij een enorme wilskracht en doorzettingsvermogen won hij de tour de France 7 maal. Ook dit jaar wil hij weer aan de ronde meedoen. Hij kan de persoon zijn die het wielrennen nodig heeft. Al een paar jaar wordt de tour ontsierd door doping gebruik. O.i.v. zijn deelname gaan allicht weer meer mensen de ronde volgen".
Inmiddels is een stukje als deze tussen aanhalingstekens geplaatst, we weten nu hoe het zat met het doping gebruik van Lance Armstrong. Het plaatst het stukje in een totaal ander daglicht.

 

Als ik het over wielrennen heb kan ik niet om Joop Zoetemelk heen. Hij won de tour de France en werd ook wereldkampioen wielrennen. De helaas overleden Gerrie Knetemann was een smaakmaker. Na een ernstige val vocht hij zich terug en won hij een klassieker. Huilend werd hij geïnterviewd. Zijn woordje had hij altijd wel klaar. Open, eerlijk, emotioneel.

 

Een andere sporter die de ziekte kanker overwon is de zwemmer Maarten van de Weijden. Hij won goud tijdens de O.S. van Peking, in 2008, de 10 KM zwemmen.

 

Tennis volg ik al heel lang. Afgelopen tijd zijn we verwend met finales tussen Federer en Nadal. Lange wedstrijden met veel vechtlust en mooie spelmomenten. Er werd een vergelijking getrokken met de finales tussen Borg en McEnroe op Wimbledon. McEnroe misdroeg zich nogal eens. Hij liep te hoop tegen scheidsrechters en lijnrechters. Maar ook ballenjongens, bloembakken, tennisrackets en het net maakten kennis met McEnroe. Destijds vond ik het vaak wel leuk. Nu ik terugkijk vind ik toch wel dat het té veel afleidde van de sport. Emotie tonen is goed, publiek raakt dan meer betrokken bij de wedstrijd. Sporter moet dan een balans vinden tussen spel en emotie en niet -structureel - doorslaan.
Destijds ging ik om met Vincent. Wij tennisten ook en speelden toernooien na. We lootten of kozen onze favorieten. Vincent was beter, hij won vaker, vooral als "Borg". Alleen als  "Gerulaitis" wist ik van "Borg" te winnen. De inmiddels overleden Gerulaitis was geen echte topper, wel werd hij geroemd om zijn "touch aan het net".

 

Bij elke deelname van het Nederlands elftal aan een EK of WK voetbal hoopt Nederland dat ze kampioen worden. Kampioen worden IS dus wel bijzonder. Nederland werd kampioen in 1988. Nederland verloor de eerste wedstrijd. Nederland stond op, won van angstgegner Duitsland en werd kampioen. Vooral de rondvaart in Amsterdam staat nog op het netvlies. De mensen sprongen letterlijk op de woonboten..

 

Vele voetballers kunnen genoemd worden, met vele mooie acties of doelpunten. Ik noem voetballer Rob de Wit. Mooi, technisch spelende voetballer aan wiens mooie carrière voortijdig een einde kwam door de gevolgen van meerdere hersenbloedingen...

 

5x goud voor Erik Heiden tijdens O.S. winterspelen op 5 afstanden. Met alle specialisten van nu is het ondenkbaar dat zoiets zich herhaalt.

 

Voor ik aan het laatste artikel van Mijn studio sport beland noem ik eerst nog een anti moment: turner Yuri van Gelder werd niet geselecteerd voor deelname aan de O.S. in Peking 2008. Dit is Nederland op zijn smalst met allerhande regeltjes...
De kwalificaties voor de O.S. in Londen werd dit stukje nog eens herhaald. Van Gelder en Wammes werden niet geselecteerd, alleen Epke Zonderland. Het scheelde maar weinig of Epke was er niet bij geweest..
Zijn prestatie is het laatste moment van Mijn studio sport. Een man met een hart van goud, een enorm harde werker, en een prachtig sport moment tijdens de O.S. te Londen, met hartverwarmend commentaar van Hans van Zetten!

Nieuwe reacties

01.11 | 18:50

Mooi verhaal.

09.08 | 16:13

Een mooi verhaal. Ik vermoede al dat hij naar de Noordkaap ging. En ook gelukkig
dat de mist oploste

07.06 | 16:06

Het is een mooi verhaal, je waant je in Noorwegen

24.11 | 23:33

Ben al een tijdje op zoek naar het boek Heelal van Anwb.
Waar An ik dit boek nog vinden?