De gelukkige klas, een boek van Theo Thijssen. Het boek kwam opnieuw in de belangstelling een paar jaar terug dankzij de uitgave van Nederland Leest, het boek werd gratis verspreid door de bibliotheek.
Met meester Staal terug in de tijd, terug naar een klas waaraan meester Staal lesgeeft. Staal begint met het schrijven van een dagboek op het moment dat de leraren een "register moeten bijhouden" met de vorderingen van alle vakken. De leerlingen moeten nog
op een lei schrijven, en in een queue (rij) gaan staan om hun werk te laten nakijken.
Natuurlijk zijn er de persoonlijke situaties. Hoe moeten de leerlingen werkwoord vervoegingen leren? Mina Helm moet een paar keer naar huis begeleid worden: haar ouders zijn gescheiden, haar vader volgt haar.. Dan is er de ziekelijke Louis. "Lowietje", waar
iedereen zoveel mededogen mee heeft. Staal wil wel meewerken om een aantal kinderen op te geven voor de cursus Frans. Doch dit geeft een probleem: wie wel en wie niet? Namen passeren de revue. Dan maar alle kinderen opgeven.. Ouders komen langs, en vallen
er ook weer kinderen af..
Er is zoiets als "werkdruk". Staal slaat Frans een keer. Het laat hem niet los en Staal gaat Frans opzoeken thuis, in zijn winkel en geeft hem extra aandacht.
Wanneer is de meester jarig? Na heel veel geheimzinnigheid rond die datum laat Staal weten te zullen tracteren op de dag van zijn verjaardag. Op de genoemde dag tracteert Staal ze op een middagje Artis. Een tractatie! Een avontuur! Het is allemaal op een
liefdevolle manier opgeschreven, hier spreekt een meester met een warm hart voor zijn leerlingen.
Zo is steeds de toon, vriendelijk. De gelukkige klas is daarmee een heel leuk boekje. Ik sluit af met de laatste zinnen uit het dagboek van Staal, want zo zou het kunnen zijn: "mijn heerlijke, lieve, lastige stel. Ik weet eigenlijk maar één ding; het jaar
of jaren die ik jullie heb, en jullie mij hebben, behoren wij maar één gelukkige klas te zijn, En de rest is nonsens hoor, al zal ik dat jullie nooit zeggen."