"De bibliotheek van onvervulde dromen" (wat een prachtige titel overigens) van Peter Manseau, begint met 'noot van de vertaler. Kort dacht ik dat het werkelijk een noot van de Nederlandstalige vertaler was, maar deze noot IS het begin van de roman.
De roman is een treffen tussen een IK figuur, een vertaler en Usik Malpesj. De Ik figuur is een jongenman die werkt in het boekenmagazijn van de Joodse Culture Organisatie en brengt hem in contact met Malpesj.
Malpesj overhandigt hem
22 registerboeken, zijn memoires in het Jiddisch om te vertalen. De vele verwijzingen naar het Jiddisch zijn niet hinderlijk, ze brengen een mysterieuze kant van de roman naar voren.
In delen krijgen we, via de vertaler, het levensverhaal
van Malpesj tot ons. Een verhl over Russische joodse immigranten, over liefde, verlies, hoop en taal. Andere boeken zijn er als markering in aanwezigg. Poesjkin, Dostojevski, een bijbelboekje en meer. Het levensverhaal wordt afgewisseld met de noten en de
vertellingen van de vertaler zelf.
Zo is het net of de roman een bibliotheek op zich zelf is. Manseau toont aan hoe een vertaler moet leren dansen op het ritme van de nuance. Het boek is een rijke roman over een volk, hun taalkundige rijkdom.
Het boek is een genot om te lezen.