Schervengericht is een lijvige roman met daarin vele gesprekken.
In de jaren 60 pleegde top crimineel Charles Manson en consorten een aantal moorden op de familie van regisseur Roman Polanski. Een paar jaar later vergreep Polanski zich seksueel aan een te jong meisje.
In Schervengericht is het de kleine Remo Woodhouse, een regisseur, die zich aan een te jong meisje vergrijpt en gevangenisstraf krijgt. Hij weet het voor elkaar te krijgen om incognito de cel in te gaan. Dit om journalisten te ontlopen en reacties van medegevangenen
te omzeilen. Hij krijgt toestemming om cellen schoon te maken met een andere gevangene, Scott Maddox. Maddox is een zwaar gestrafte. Door brandwonden is zijn gezicht in zwachtels onthuld. Ook Maddox is er incognito.
Lange veeg -en praatsessies volgen. Tot Woodhouse een vreselijk vermoeden krijgt. Maddox was verantwoordelijk voor het drama in zijn gezin; de moord op zijn vrouw en hun ongeboren kind. Het duurt in het boek wel even voor het zover is; hebt u even geduld?
In het boek zijn er ook stukken geschreven in de IK vorm vanuit gevangenisbewaker Agraphiotis. Een man die van beide personen afweet en ze volgt. Dat is even wennen, deze wisseling van het schrijven.
Remo ontdekt wie Maddox werkelijk is. Het komt tot een handgemeen. Remo wil zijn zwachtels afrukken, vernietigen. Beiden moeten afkoelen in de isolatiecel. De 2 schoonmakers krijgen een kans om samen verder te gaan met hun werk.
Hun anonimiteit veroordeelt de 2 tot elkaar. Als de één de ander verraadt, wordt hij meegesleurd in de door hem veroorzaakte val. Ze sluiten een pact. (Een pact met de duivel?) Remo zal van zijn vergrijp vertellen, daarna Maddox. Remo komt met zijn aanklacht
en spuit al zijn vuil die hij maar in zich heeft. Maddox volhardt in zijn denken. Een zwart, naargeestig naziachtig denken.
Maddox/Manson zou zich hebben geïnspireerd door een nummer van the beatles. Hij wil met zijn daden een oorlog veroorzaken, een oproer. In het boek hurly burly geheten, een zeer duistere oorlog tussen blank en zwart; de zwarten terug als slaaf. Hij beschrijft
een put des afgronds. Een put vergelijkbaar met die uit Openbaringen waarin het beest moet worden geworpen. Maddox moet het beest wel zijn. Hij wil het leven in die afgrond werpen.
Een 2e handgemeen doet Remo opnieuw in de isolatiecel belanden. In gedachten beleeft hij de laatste minuten van de slachtoffers, echter gezien vanuit zijn nog ongeboren kind. Volgens Remo is het een zoon, Paul genaamd. Paul voelt de laatste gang van zijn moeder,
hij ziet de morgen. Het is een hartverscheurend relaas. Paul maakt geen enkele kans het leven zelf te halen. De moordenaars handelen voor Charlie en de hurly burly; geen genade. Na het overlijden van een moeder zou een kind nog 20 minuten kunnen leven. De
auteur noemt het de 20 eenzaamste minuten. Via Remo leeft het kind toch nog, al is het maar voor dit tijdsbestek. Dit deel lijkt de as van de roman.
Maddox blijft zich verdedigen. Zijn daad heeft nl. tot gevolg dat het kind geen leven krijgt, en zo al het leed wat uit dit leven voortkomt, voorbij loopt..
Geen vergeving. Geen berouw.
Vele bladzijdes heeft dit boek. Al met al te veel vind ik: zeker de laatste 200 bladzijdes.
Wel is het Schervengericht een magisch epos.