In voetstappen op de trap door Paulien Visser maken wij kennis met het meisje Liesje.
Liesje is een kind uit een groot gezin. Vader is jong overleden, en moeder leidt de huishouding. De vader van moeder woont ook nog in. Al in het voorwoord worden
we door de schrijfster gewaarschuwd , dit boek is meer dan een roman. Al spoedig hoort Liesje voetstappen op de trap. Dit zijn geen gewone voetstappen, het zijn zware voetstappen van 2 personen die bij Liesje langskomen. En niet om Liesje lief in te stoppen,
was dat maar waar. Nee, duistere zaken die je niet bij een meisje hoort te doen, en zo creëerden de daders een geheim bij Liesje.
Het tekent Liesje haar jeugd en al spoedig is zij door haar gedrag niet te handhaven, ook is zij vaak
ziek. Gelukkig kan zijn een poos aansterken in een boerderij, gerund door moeder Tilly. Zij ziet de problemen van Liesje wél en zij ontfermt zich over haar.
Weer terug in huis keren de voetstappen op de trap gewoon weer terug. Want anderen zien
lange tijd niet wat het probleem voor Liesje is. Gelukkig kan Liesje terug naar de boerderij. De boerderij blijkt het woelige nest te heten. De koffie wordt op een ouderwetse manier gezet en de melk wordt warm gekookt en geklopt, als koffiemelk voor in de
koffie.
Deze koffie en de naam het woelige nest komen mij bekend voor. Ik zie mezelf wel zitten aan de keukentafel of de gewone tafel, in het woelige nest. Op een knappe manier weet de schrijfster haar eigen levenservaring in andere situaties neer te
zetten. De schrijfster put uit vele ervaringen van de door haar gevoerde gesprekken met vele anderen, gezeten aan haar eigen tafel.
Liesje wordt Lies en wordt verliefd op Anna. In het dorp is niet iedereen daar even gelukkig mee,
want dat hoort toch niet; twee vrouwen samen.. De mens is op de Aarde gezet om van een ander mens te houden. Of het nou een vrouw is, of een man; het gaat om de mens en daar hou ik van. Lies en Anna zetten door.
Vele personages verschijnen
in het boek. Met recht is het daardoor een familieroman. Moeder Tilly en Lies haar eigen moeder verwarde ik af en toe wel met elkaar. En de namen Bert en Bart lijken wel erg veel op elkaar.
Lies kampt met gezondheidsproblemen en raakt
de realiteitszin kwijt en komen de voetstappen op de trap weer terug in haar gedachten, terwijl ze er niet echt zijn. Lies verdient dit niet, want zij is een goed mens en wil eigenlijk aan iedereen haar liefde geven.
Vele kopje koffie komen in het boek
voor. Zij zijn zo herkenbaar.. Ouderwetse kachels; ik voel de warmte binnen in mij stijgen.
Het boek gaat over het echte leven, met tegenslag en rampspoed, over afscheid nemen van personen, maar ook over liefde. Want de liefde is datgene waar al het leven
mee begint, daar is de schrijfster van overtuigd, en zo keert de liefde toch steeds weer terug.
En dan tenslotte de vergeving, zo echt om zo te verwoorden, vanuit het gevoel van de schrijfster..En met vergeving kun je ook helen..
Voetstappen
op de trap is een ernstige roman, door de echte voetstappen op de trap. Tegelijk is het toch ook een vrolijke roman, vooral door de vele koffie, de mooie tuinen en de mooie natuur in het verhaal, en door de liefde die personen voor elkaar voelen. De liefde
overwint per slot van rekening.