2e aflevering uit de reeks "het vijftal"; een vijftal zomerartikelen. In aflevering 1 bevond zich een documentaire. De afleveringen 3 tot en met 5 zullen onder 1 thema vallen, en in aflvering 5 bevind zich een keuze film. In aflevering 2 een boekfragment.
Er zijn niet veel boekenprogramma's in Nederland. Er is BOEKEN van de VPRO en in DWDD wordt maandelijks een boek van de maand gekozen. Soms kan een schrijver aanschuiven in een praat programma en dan praten over diens laatst verschenen boek.
Daarom een boek fragment.
Het is een samengesteld fragment, gekozen vanaf een bepaald punt in het boek, en omdat het vrij lang is, heb ik ook zinnen geschrapt en vooral voor het verloop van het deel van het verhaal gekozen.
Paolo Coelho – De alchemist
De jongen begon de horizon af te turen. Voor hem strekten zich bergen en duinen uit en lagen rotsen, begroeid met kruipplanten die per se wilden leven waar overleven onmogelijk was. Daar was de woestijn,
waar hij zoveel maanden doorheen getrokken was, en waarvan hij desondanks nog maar zo’n klein deel kende.
“Wat wil je hier vandaag?” vroeg de woestijn. “Hebben we elkaar gisteren nog niet genoeg bekeken?”
“Ergens in jou zie ik degene die ik liefheb” zei de jongen. “Ik wil terug naar haar en jouw hulp heb ik nodig om te veranderen in wind”.
“Wat s liefde?” vroeg de woestijn.
“Liefde is wanneer de valk
boven je zandvlakten vliegt. Hij kent je rotsen, je duinen, je bergen, en jij bent gul en goedgeefs voor hem” zei de jongen.
Maar uiteindelijk begreep de wind de woorden niet. De jongen zei: ”maar begrijp dan dat ergens in je zand een vrouw
op mij wacht. En daarvoor moet ik mijzelf in wind veranderen.”
De woestijn bleef een paar tellen stil. “Ik geef je mijn zand zodat de wind kan waaien. Maar alleen kan ik niets. Vraag hulp aan de wind.”
Er stak een
lichte bries op.
De wind kwam tot vlak bij de knaap en streelde zijn gezicht. Hij had het gesprek met de woestijn gehoord, want de wind weet alles.
“Help mij” zei de jongen tegen de wind. “Ooit heb ik in jou de stem van mijn liefde
gehoord.”
De wind zei: ”wie heeft jou geleerd de taal van de woestijn en de wind te spreken?”
“Mijn hart” antwoordde de jongen.
“Jij kunt mij niet zijn” zei de wind. “Wij verschillen van hoedanigheid.”
“Dat is niet waar” zei de jongen. Ik heb de geheimen van de alchemie leren kennen toen ik met jou door de wereld trok. Ik draag de wind, de woestijnen, de oceanen, de sterren en alles wat er verder geschapen is in mij. Wij zijn gemaakt door dezelfde
hand.
De wind sprak: “ik heb je gesprek met de alchemist gehoord. Alles heeft zijn eigen legende. Maar mensen kunnen niet veranderen in wind.”
“Leer mij om heel even de wind te zijn” zei de jongen. “Zodat wij kunnen
praten over de onbegrensde mogelijkheden van de mensen en de wind.”
De wind was nieuwsgierig aangelegd. Hij wilde er dolgraag over praten, maar hij wist niet hoe hij mensen in wind moest veranderen. Hij moest toegeven dat hij niet wist hoe hij mensen
in wind moest veranderen. De wind werd woedend omdat hij zijn eigen beperkingen moest accepteren, en zei: “misschien kun je het beter aan de hemel vragen.”
“Help mij dan” zei de jongen. “Vul deze plek met
stof, zodat ik in de zon kan kijken zonder blind te worden.
De wind waaide toen uit volle kracht, en de hemel werd bedekt met stof, waarachter de zon nog slechts een gouden schijf was.
“De wind zei tegen me dat jij de liefde kent” zei
de jongen tegen de zon. “Als je de liefde kent, ken je ook de ziel van de wereld, die uit liefde bestaat.”
“Vanaf hier” zei de zon, “kan ik de ziel van de wereld zien. Ik heb de zee leren kennen. Alles op aarde zal sterven
als ik dichterbij kom, en dat de ziel van de wereld zal ophouden te bestaan. Ik ken de ziel van de wereld. De ziel vertelt mij dat haar grootste probleem is dat alleen mineralen en planten hebben begrepen dat alles één is. Alles zou een symfonie
van vrede zijn geweest als de hand die dit alles geschreven heeft, was opgehouden na de 5e scheppingsdag, maar er volgde nog een 6e.
De jongen antwoordde:” jij bent wijs, maar de liefde ken je niet. Zonder 6e scheppingsdag
zou de mens niet hebben bestaan. Elk heeft zijn eigen legende. Maar het is nodig om in iets beters te veranderen om een nieuwe legende te krijgen, totdat de ziel van de wereld werkelijk één is geworden.
De zon dacht na en ging harder schijnen.
De wind begon harder te waaien om te voorkomen dat de zon de jongen verblindde.
De jongen zei:” daarvoor bestaat de alchemie. Opdat ieder mens zijn schat zoekt en vindt, en daarna beter wil worden dan hij vooraf was. Liefde is de kracht die de ziel
van de wereld verandert en verbetert”.
Ook de zon kon de jongen niet in wind veranderen. Tenslotte zag de zon in dat ze niet op kon tegen die jongen die de taal van de wereld sprak en zei: ”ga praten met de Hand die alles geschreven heeft.”
Toen richtte de knaap zich tot de Hand die alles geschreven had. Maar het heelal zweeg, en de jongen zweeg eveneens.
Liefdeskracht sproot op uit zijn hart en de jongen begon te bidden.
In de stilte begreep hij dat de woestijn, de
wind en de zon ook zochten naar de tekens die de Hand had geschreven, zij probeerden ook te begrijpen wat er geschreven stond op een simpele smaragd. Woestijnen, noch winden noch zonnen noch mensen wisten waarom ze geschapen waren. De Hand had een reden voor
dat alles, en alleen zij was in staat wonderen te verrichten, oceanen in woestijnen te veranderen en mensen in wind.
En de jongen dook in de ziel van de wereld, en zag dat de ziel van de wereld een deel was van de ziel van God, en dat de ziel van God
zijn eigen ziel was. En dat hij dus wonderen kon doen.
Tot zover het fragment.
Om in de wind veranderen gaat de jongen een gesprek voeren. Eerst met de wind, maar dan met een hogere macht, en vervolgens met een nog hogere macht.
Maar tegelijk voert de jongen een gesprek met zichzelf. Hij IS de hogere macht zelf, hij is voortgekomen uit de hogere macht. Hij is onderdeel van een groter geheel, als een radar in een complexe machine.
Zoek oplossingen voor dingen niet alleen louter
uit iets hogers, maar juist ook van uit jezelf.
Hierbij beveel ik het boek De alchemist van Paulo Coelho van harte aan om helemaal te lezen.