Laatste aflevering van "het vijftal", een reeks van 5 zomerartikelen, met in deze laatste aflevering de keuze film die onder het thema "roze" valt en dat is: Beautiful thing (1996).
(Noot: aan het einde van het artikel heb ik het
over essentiele zaken omtrent het einde van deze film!)
De film speelt in Thamesmead, een donkere en grauwe arbeiderswijk in Londen. Jamie (Glen Berry) is een tiener die het niet makkelijk heeft op school, en die een oogje heeft op zijn klasgenootje
Ste (Scott Neal). Jamies moeder Sandra (Linda Henry) is alleenstaand en is voornamelijk bezig met haar ambitie om een eigen pub te openen, en met haar vriendjes, waarmee de relaties nooit lang lijken te duren. Haar laatste verovering is de jongere neo-hippie
Tony (Ben Daniels). Naast Jamie woont Leah (Tameka Empson), die van school is gestuurd, niet bang is om met drugs te experimenteren en wat muziek betreft geobsedeerd is door zangeres "Mama" Cass Elliot van The Mamas and the Papas. Jamies homoseksualiteit is,
ondanks dat hij dat probeert te verbergen, voor zijn klasgenoten reden genoeg om hem het leven zuur te maken.
Ste woont een paar deuren verderop met zijn gewelddadige broer en alcoholistische vader. Op een dag wordt Ste dermate mishandeld,
dat Sandra hem met zich meeneemt en hem in hun huis te logeren neemt. Bij gebrek aan een logeerbed is Ste genoodzaakt om bij Jamie te slapen, die moeite moet doen om niet te enthousiast over te komen.
Ondertussen heeft Sandra lucht gekregen van de situatie,
en achtervolgt Jamie bij zijn uitgaan. Hierna bereikt de film zijn climax: Sandra confronteert Jamie met wat zij heeft gezien,
Leahs drugsgebruik heeft tot gevolg dat zij midden in de nacht de hele buurt wakker maakt met haar muziek.
Deze film laat zien hoe twee jongens samen de liefde ontdekken. Hoe zij samen met hun gevoelens omgaan. Heel intiem, liefelijk, teder, gevoelig en vooral heel mooi. Mooi omdat het zo herkenbaar is voor velen. De film heeft zoveel andere jongens de kracht
heeft gegeven uit de kast te komen. Mooi omdat het zoveel ouders heeft laten inzien dat het echt niet zo'n ramp is als je zoon of dochter net wat anders blijkt te zijn dan je altijd had gedacht.
De film is zo goed vanwege de eenvoud. Geen overdone gedoe,
maar gewone jongens die hun weg zoeken., Maar ook vanwege het einde, In de grauwe donkere arbeiderswijk breekt de zon door: de film eindigt echter in harmonie, wanneer Jamie en Ste op de binnenplaats van de torenflats samen dansen op de muziek van Cass
Elliotts klassieker Dream A Little Dream Of Me, terwijl Sandra met Leah danst en tegelijk een oogje in het zeil houdt.