Eén na laatste aflevering uit de reeks Meesterwerken, wat wil ik doorgeven aan de volgende generatie, en in deze aflevering de keuze voor een boek.
Al vaker liet ik het dagboek van Anne
Frank de revue passeren, en nam ik jullie vorig jaar mee naar een toneeluitvoering van het dagboek van Anne Frank. Dit boek nu opnieuw meenemen vind ik teveel een open deur, en daarnaast gaf ik het doorgeven van alles wat met de (tweede wereld) oorlog te maken
heeft al een gezicht met de keuze van de serie Band of Brothers.
Ik wilde iets aparts kiezen, wat toch een goed boek is, maar lang niet altijd wordt genoemd. Mijn keuze viel daarbij op Wolkenatlas van David Mitchell.
Het is heel knap en vooral spannend verfilmd, maar is als boek een apart iets. Er staan 6 verhalen centraal, en vangt aan met het dagboek van een notaris die in de 19e eeuw rondreist in Polynesië. Midden
in het verhaal stopt het verhaal echter en vangt het 2e verhaal aan. En zo tot het 6e verhaal aan toe.
Elk verhaal heeft zijn eigen stijl, zo is het 1e verhaal in Victoriaanse stijl en is haast een avonturen epos. Het
5e verhaal speelt af in de toekomst, en het 6e verhaal in een nog verdere toekomst. De verhalen 1 tot en met 5 worden in het midden ruwweg afgebroken, midden in een zin ook.
Alleen het 6e verhaal wordt is 1 geheel gepresenteerd,
daarna is het restant van verhaal 5 aan de beurt, en zo terug tot verhaal 1 en wordt een cyclus voltooid.
Als automatisch ging mijn aandacht het meest uit naar het 6e verhaal, omdat
die als enigste in het geheel wordt geplaats, en bovendien een zeer apart verhaal is, met een aparte schrijfwijze. De wereld heeft een Val gemaakt, met drastische gevolgen voor de populatie van de mens, en rest enkel een mensenras met een laag ontwikkelde
taal.
De 6 verhalen zijn echter ook nog eens met elkaar verweven, wat duidelijker wordt, als na verhaal 6 teruggegaan wordt naar 5, en die weer terug gaat naar 4 enzovoorts.
De helft van het dagboek uit het 1e verhaal wordt door iemand
gevonden in het 2e verhaal, en zo is er steeds iets wat terugkeert.
Een gebeurtenis in een eerder verhaal lijkt gevolgen te hebben
voor een verhaal wat zich later afspeelt. Het is een Darwiniaans verhaal, het recht van de sterkste. Maar ook een verhaal waarin er instincten zijn en blijven die een moraal hooghouden. En zij beschermen nog altijd groepen die minder fortuinlijk zijn.
Maar al de verhalen zijn apart, het is een zoektocht hoe de verhalen te plaatsen. Aan het einde gloort toch ook weer de hoop voor de mensheid en citeer ik “elk mensenleven is immers niet meer dan een druppel in een eindeloze
oceaan! Maar wat is een oceaan anders dan een massa druppels?”