De één na laatste aflevering van dit jaar uit de reeks zomerartikelen, in de stijl van zomergasten, begin ik eerst met wat ik noem een anti fragment, een fragment wat ik niet goed vond.
Het was op de dag van de moord
op Theo van Gogh, 2 november 2004. Het nieuws was met het bericht allerhande gevuld. Het was meen ik het RTL nieuws van half 8. Op het laatste moment was er nog een ander nieuwsitem. In zowat een bijzin, werd ons het overlijden van Gerrie Knetemann bekend
gemaakt. De nieuwslezer zei nog net niet; "o, ja, nog één bericht". Het was enkel die ene zin, meer niet.
Met wat andere beelden wil ik er wat meer over zeggen dan die ene zin, want die ene zin was natuurlijk veel te
weinig. Gerrie Knetemann, vermaard wielrenner, geboren in 1951 te Bergen. Tien maal won hij een etappe in de ronde van Frankrijk. Kleurrijke man, die zijn woordje ook wel klaar had. Een radiofragment zou daarom ook nog kunnen, omdat hij in de Kneetstory van
radio Tour de France terugblikte op de etappe. Tijdens één van de rondes was op een dag zijn moeder jarig, en die dag wist hij een etappe te winnen. Hij werd wereldkampioen in 1978. Graag het fragment van die overwinning, en ook zijn huldiging,
want Knetemann had er geen moeite mee om zijn emoties te tonen.
In 1983 kwam Knetemann zwaar ten val en werd zelfs voor zijn leven gevreesd. Na een lange en zware revalidatie kwam hij terug, en won hij de Amstel Gold race in 1985. Graag
ook de beelden van deze overwinning, en zijn interview met Mart Smeets, snikkend haalde hij herinneringen op aan zijn zware val en revalidatie, Smeets ondersteunde hem. Prachtige, emotionele beelden.
In 1989 nam Knetemann afscheid
van het peleton. In 1991 werd hij bondscoach van de Nederlandse wielerploeg tijdens WK's. 14 WK's was hij dat, en werden er 2 medailles behaald.
Op een wielerbaan te Alkmaar, op 8 november 2004, werd van Knetemann afscheid genomen. Ook
beelden hiervan graag, want zó hoor je een afscheid te nemen van een wielericoon!