Ik woonde nog in Utrecht, en reisde al aardig van werk naar Epe, waar mijn partner woonde.
In de zomer beklom ik samen met mijn partner de Domtoren te Utrecht, in de avonduren. Terwijl wij hoger en hoger de trappen liepen, en de dingen zagen die
je in de Dom binnen kan zien (bijvoorbeeld de enorme klokken, het beiaard) werd het langzaam steeds duisterder in Utrecht en werden de lichtjes in de stad ontstoken.
Mijn partner en ik kwamen op de bovenste omloop van de Dom en zagen het mooie uitzicht
over de stad Utrecht. Terwijl ik zo mijn eigen stad zag, en de contouren van de vele lichtjes, voelde ik mij trots, ik was trots op deze stad waar ik was geboren!
Tegelijk kwam er iets bij mij binnen wat mij deed realiseren dat ik deze stad misschien
wel ging verlaten.. Het raakte en emotioneerde mij..
Ik droomde ervan. Ik zag de vele lichtjes van de stad, en bewonderde ze. Zou het een teken zijn> Ik werd wakker en in mijn slaap had ik hier ook hardop over gesproken, mijn partner
hoorde mij.
In de ochtend was er ondersteuning door mijn partner en op de wekker radio hoorde ik de Theme from Mahogany, gezongen door Diana Ross, één van mijn favoriete nummers, een mooi gezongen ballad.
Ik schreef er het Thema van
de Domtoren op, ik wist immers nog niet waar ik heen zou gaan, Do you know where you're going to?, en deze tekst belandde ook in mijn boek "Woordenschat".
Zo werd dit nummer wel een hele persoonlijke bewerking, die ook thuis hoort in de rubriek, de plaat
en zijn verhaal..