Tuin Warwinckel opende in juni 2020, in deze speciale periode, in de Coronatijd, waarin op 1 juni 2020 horeca en museau weer open gingen, voor een aantal keren de Tuin. De plaatsing van losse edities is nu achter de rug, in die edities werd ingegaan
op een specifiek onderdeel van Tuin Warwinckel. De Tuin is namelijk wat anders dan andere tuinen. Zo (zie afbeelding) ziet Tuin Warwinckel er in zijn geheel uit.
"Het is een persoonlijk verhaal met een vleugje citroengras".
In Tuin
Warwinckel bevindt zich een stroom in een lis kleur. Deze stroom voorziet alles van water, drinken, en voeding. Het is een continue stroom. Er is ook iets mysterieus aan de stroom. De Tuin geeft het geheim van deze mysterie echter niet prijs.
Er bevinden zich ook vogels in de tuin.
Enigszins in het centrum van Tuin Warwinckel, een hoop zonnebloemen. Frankrijk? Vincent van Gogh?
Rechts boven in, in Tuin Warwinckel, wat is dat? Een boomschors? Ik moet het Ruim zien.
Ook rechtsboven
een klein meertje. Eén van de vele meren in Finland? Of veel dichterbij, het pluizenmeer? Ik moet het Ruim zien.
Er bevindt zich een slakkenhuis in de tuin. Leeg? Of is het een onderdeel van een oor? Of is het een trappenhuis van boven af gezien?
Datgene wat je niet meer nodig hebt, verlies je gewoon. Een dorre tak zal de boom los schudden. Oude veertjes van een vogel dwarrelen door de lucht.
Linksboven. Een wigwam? Uit de USA? Of een tipi tent? Uit Finland? Ik moet het Ruim zien.
Na dit
alles sluit Tuin Warwinckel de deuren.
"Ik begrijp beter wat belangrijk is en wat niet belangrijk is."